Η Ελλάδα σε τροχιά έτους τρόμου

 Με αυτή τη χαρακηριστική φωτογραφία και με τίτλους όπως τον παραπάνz, τα γερμανικά μέσα ενημέρωσης προσπαθούν να δώσουν την εικόνα απελπισίας πουκυριαρχεί κι  επικρατεί στον ελληνικό χώρο. Στην Ελλάδα του σήμερα, όπου κυριαρχούν οι  περικοπές, τα χαράτσια και οι ... αυξήσεις, αλλά μόνο στις τιμές του καταναλωτή.  Ενώ κυριαρχούν αυτά τα "ωραία μέτρα σωτηρίας" (τώρα ποιον θα σώσουν είναι άλλο κεφάλιο), σύμφωνα με την κυβέρνηση και το σχέδιο διάσωσης, οι έλληνες φορολογούμενοι καλούνται εκ νέου να δώσουν και το τελευταίο ευρώ, πριν ... επιστρέψουν στη δραχμή. Γιατί επικρατούν ή μάλλον αιωρούνται τεχνικά έτσι στο ακαθόριστο  και τέτοιες σκέψεις και ειδήσεις για ενδεχόμενη επιστροφή στο παλιότερο ευρωπαϊκό νόμισμα, τη δραχμή. Μια επιστροφή, βέβαια, θα έφερνε και το βιωτικό επίπεδο των Ελλήνων τουλάχιστον πενήντα χρόνια πίσω, σύμφωνα με τους προπαγανδιστές. Τώρα με το ευρώ δεν είναι πενήντα, αλλά 49 χρόνια πίσω από κάθε επίπεδο ζωής που θα πλησίαζε τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Και μη μου πείτε αυτό που λένε ή μάλλον έλεγαν παλιότερα συνήθως οι "Ελληναράδες": "Είμαστε Έλληνες εμείς... ζωή είναι αυτή που κάνουν οι Ευρωπαίοι, που κοιμούνται με τις κότες". Λες και η ζωή είναι το ξενύχτι και η ταβέρνα, στην οποία παραγγέλνουμε (ή μάλλον το κάναμε αυτό παλιότερα) μόνο και μόνο να γεμίσουμε το τραπέζι και φεύγοντας αφήνουμε φαγητό που θα μπορούσαν να χορτάσουν άλλα τόσα στόματα που δεν ήταν στην παρέα.  Αυτό, φαίνεται, να κόπηκε και το περίσσευμα της ταβέρνας τώρα το παίρνουν στη σακούλα "...για το σκυλάκι μας, το καημένο", άσχετα αν έχουν ή δεν έχουν σκυλί. Τρώγονται και κρύα τα κρέατα. Ζωή, λοιπόν, δεν είναι μόνο να  γλεντάμε και να ξενυχτάμε, αυτό μπορούν να το κάνουν όσοι αντέχουν το ξενύχτι, αλλά ζωή είναι πρωτίστως να πας σε νοσοκομείο (μακριά από δω) και να σε περιποιηθούν ως ασθενή, χωρίς να είσαι υποχρεωμένος να βάλεις μέσον ή φακελάκι, για να πιάσεις σειρά και κρεβάτι. Ζωή είναι επίσης να πας να πληρώσεις τους λογαρισμούς και τις υποχρεώσεις χωρίς να χρειαστεί να χάσεις ένα μεροκάματο στην ουρά τύπου πρώην σοβιετικής  σοσιαλιστικής κοινωνίας. Ζωή είναι να πας σε δημόσια υπηρεσία και να σου φερθούν ως υπάλληλοί σου, να σε εξυπηρετήσουν χωρίς να σχολιάσουν την καλή ή κακή συμπεριφορά σου. Ζωή είναι να περπατήσεις στα ανοιχτά, ελεύθερα και καθαρά πεζοδρόμια της πόλης σου, χωρίς να κινδυνεύεις να πέσεις επάνω σε γκαζοτενεκέδες, σκουπίδια, λακκούβες, λάσπες και παρκρισμένα αυτοκίνητα. Ζωή είναι να ξέρεις τι θα πληρώσεις, αλλά και πόσα θα πληρωθείς. Ζωή είναι να σέβεσαι τους άλλους, αλλά και να αισθάνεσαι το σεβασμό των άλλων. Ζωή είναι να μπορείς να χαμογελάς και όχι να βρίζεις συνεχώς την τύχη σου. Ζωή είναι ... να μπορείς να ζεις έτσι όπως εσύ νομίζεις ότι σου αξίζει!
Καλή χρονιά σε όλους!
kapistri