Πλειοψηφία

Του Γιώργου Λακόπουλου

Η φωτιά σβήνει με φωτιά, αλλά το λάθος δεν διορθώνεται με λάθος. Το δεύτερο Μνημόνιο απλώς θα πολλαπλασιάσει την τραγική αποτυχία του πρώτου. Κινείται ακόμη πιο μακριά από τις θεμελιώδεις αρχές της οικονομίας και της λογικής. Πολεμάει την ύφεση με ύφεση και το αποτέλεσμα θα είναι ακόμη μεγαλύτερη ύφεση. Δηλαδή λιγότερα έσοδα στον κρατικό προϋπολογισμό, άρα νέες τρύπες που θα πρέπει να καλυφθούν με νέα μέτρα. Φαύλος κύκλος.

Η συνταγή της τρόικας ενώ δεν λύνει το δημοσιονομικό πρόβλημα της Ελλάδας επιδεινώνει τη ζωή των Ελλήνων. Υστερα από τόσες ώρες «διαβουλεύσεων» ανακοινώθηκε μια λίστα μέτρων στα οποία δεν υπάρχει ούτε ένα (αριθμός: 1) με άμεσο αναπτυξιακό χαρακτήρα. Είναι ένα πρόγραμμα που επιδιώκει να ανορθώσει τους αριθμούς της οικονομίας - θυσιάζοντας τους ανθρώπους - χωρίς κανένα ανορθωτικό μέτρο!

Συμπληρωματικά σε αυτόν τον παραλογισμό λειτουργεί η ασύλληπτη ανεπάρκεια του εγχώριου πολιτικού συστήματος. Μάταια προσπαθούν τις τελευταίες ημέρες οι κομματικοί ηγέτες να καλύψουν με ατομικές θεατρικές παραστάσεις τις προφανείς αδυναμίες τους. Στις οποίες συμπεριλαμβάνονται έλλειψη νομιμοποίησης και αντιφάσεις: ο ένας αρχηγός είναι υπ' ατμόν και ο άλλος υπόσχεται να ανατρέψει όσα ενέκρινε! Προτάσσουν ότι συμφώνησαν στα μέτρα προκειμένου να σωθεί η χώρα από τη χρεοκοπία. Αλλά αν με τέτοια μέτρα σώζεται η χώρα γιατί δεν τα συναποφάσιζαν τα δυο μεγάλα κόμματα προτού ενσκήψει η τρόικα και τα Μνημόνιά της; Αν έχουν κοινή γραμμή γιατί δεν το έλεγαν εγκαίρως, αντί να διασύρονται επί μια εβδομάδα οδηγούμενοι από τη μια υποχώρηση στην άλλη; Και γιατί δεν είναι σε θέση να εγγυηθούν ότι αυτό είναι το τελευταίο μαχαίρι;

Αλλά αν οι αρχηγοί των κομμάτων υπέγραψαν από ανάγκη, δεν έλυσαν κατ' ανάγκη και το πρόβλημα. Ξέρουμε ποιοι και πώς υιοθέτησαν τα μέτρα - αλλά δεν ξέρουμε ποιοι και πώς θα τα εφαρμόσουν. Συνεπώς όποιος πιστεύει ότι από την υλοποίησή τους κρίνεται η σωτηρία της χώρας, πρέπει να δεχτεί ότι μόνο μια κυβέρνηση με νωπή εντολή μπορεί να σηκώσει αυτό το βάρος. Οι περίεργες εμμονές σε ιδέες για μακροημέρευση της σημερινής κυβέρνησης ώς το 2013, αντιφάσκουν με τη συγκατάθεση στα μέτρα. Σε τελευταία ανάλυση, όπως έλεγε ο Ντισραέλι: «Η πλειοψηφία είναι πάντοτε η πιο καλή απάντηση».