Τι να φταίν’ οι εκπρόσωποι...

 Tου Πασχου Μανδραβελη

Είναι λογικό να βρίσκεται το πολιτικό σύστημα σε σύγχυση. Οι περισσότεροι μεγάλωσαν πολιτικά και εκλέχτηκαν με δεδομένο ότι «λεφτά υπάρχουν». Οι βουλευτές δεν βουλεύονταν για το έθνος. Οταν τα πολιτικά τους γραφεία δεν ασχολούνταν με προσλήψεις και μεταθέσεις ψηφοφόρων, συνέτασσαν βαρύγδουπες ερωτήσεις για την απουσία τελωνείου στην Πέρα Παναγιά και την ανάπτυξη που θα έφερνε μια ΔΟΥ στη Δώθε Παναγιά. Οι υπουργοί -που θεωρούν ότι κερδίζουν πόντους εκλεγόμενοι σε πολυπληθείς περιφέρειες- φρόντιζαν, πέρα από τις προσλήψεις και τις μεταθέσεις, συντεχνίες ή ομάδες πληθυσμού τις οποίες ευνοούσαν με μεταμεσονύκτιες τροπολογίες. Τα κόμματα δεν συζητούσαν κάποιο σχέδιο για τη χώρα. Εγιναν απλοί μηχανισμοί νομής προνομίων και επανεκλογής. Ολόκληρο το πολιτικό σύστημα ήταν στημένο στις κρατικές δαπάνες, οι οποίες μάλιστα έβαιναν αυξανόμενες, διότι όποιος «κατόπιν ενεργειών του» ξόδευε περισσότερα επιβραβευόταν από τους ψηφοφόρους.
Το 2009, όμως, συνέβη το αναπάντεχο. Κόπηκε ο τροφοδότης λογαριασμός του συστήματος. Τα δανεικά που έχτισαν καριέρες και περιουσίες έπαψαν να ρέουν και οι πολιτικοί βρέθηκαν στον αέρα. Εκλήθησαν να διαχειριστούν τη χρεοκοπία της χώρας. Πώς να το κάνουν όμως, αφού ποτέ δεν οικοδόμησαν ολοκληρωμένη και στέρεη άποψη για τον τόπο; Μην τους κακίζουμε: δεν τους ζητήθηκε ποτέ. Οι πολιτικές καριέρες χτίζονταν με πέντε κουμπαριές, τρεις ανούσιες εμφανίσεις στα κανάλια και αδιάκοπη παραγωγή ερωτήσεων για κάθε απίθανη πτυχή του τόπου εκλογής τους. Αφού ουδέποτε σκέφθηκαν οικονομικά (με έσοδα και έξοδα), κάποιοι σαν τον κ. Πάνο Καμμένο το έριξαν στη συνωμοσιολογία. Κηρύσσουν ότι «λεφτά υπάρχουν», αλλά είναι κάπου θαμμένα και δεν μας αφήνουν να τα απολαύσουμε - είτε στο Αιγαίο όπου καραδοκούν οι κακοί Τούρκοι είτε στη Μόσχα αλλά δεν μας αφήνουν οι χειρότεροι Αμερικανοί. Κάποιοι άλλοι πιπιλίζουν τις θεωρίες των τηλεκαφενείων. Κάθε τρίτη λέξη αναφέρουν την «ανάπτυξη» και μετά τρέχουν να καταψηφίσουν την απελευθέρωση του ωραρίου των φαρμακείων.
Υπάρχουν όμως και οι άλλοι που το ’ριξαν στην κωμωδία. Ο βουλευτής Καστοριάς κ. Ζήσης Τζηκαλάγιας εξηγεί γιατί ψήφισε «όχι» στο Μνημόνιο και «ναι» στους εφαρμοστικούς νόμους: «Το ΟΧΙ στο Μνημόνιο», γράφει (τα κεφάλαια είναι του ιδίου), «ωφέλησε γιατί προκάλεσε την ουσιαστική δήλωση του Προέδρου της Δημοκρατίας, αλλά και το ξέσπασμα των Φιλελλήνων σε όλο τον κόσμο... Θέλοντας και μη, το νέο μνημόνιο αποτελεί νόμο του κράτους και μάλιστα με “εγγυήτριες” ξένες δυνάμεις. Λέω ΝΑΙ στους εφαρμοστικούς νόμους για δύο λόγους: Α) Γιατί προτιμώ και εμπιστεύομαι μία ΙΣΧΥΡΗ και ΑΥΤΟΔΥΝΑΜΗ ΝΔ με ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ τον Αντώνη Σαμαρά να διαχειρίζεται και να διαπραγματεύεται στη συνέχεια για τα συμφέροντα του λαού μας και Β) Γιατί θέλω να δώσω χαρά στους χιλιάδες φίλους μου που με παροτρύνουν να συνεχίσω να αγωνίζομαι ΕΝΕΡΓΑ ΜΕΣΑ από τη ΝΔ και όχι στους λίγους αντιπάλους που μόνο με… την απουσία μου θα μπορούσαν να ανελιχθούν πολιτικά».
Οπως προείπαμε είναι κατανοητοί οι μικροκομματικοί σχεδιασμοί του πολιτικού προσωπικού, όπως και η σύγχυσή του. Το θέμα, όμως, είναι ότι η ανασυγκρότηση της χώρας χρειάζεται θαρραλέους με συνολική άποψη για τα πράγματα. Υπάρχουν. Αρκεί να τους ψηφίσουμε.