Ποιος κυβερνούσε;

Του Ι. Κ. Πρετεντέρη

Ο Παπανδρέου, ούτως ή άλλως, δεν έχει καμία ευθύνη. Αποχώρησε χειροκροτούμενος διότι (εκτός των άλλων) έσωσε την Ελλάδα και πέντε, έξι φορές.

Ο Παπακωνσταντίνου προφανώς δεν ξέρει τίποτα. Ούτε έχει καμία σχέση. Το Μνημόνιο είναι ευθύνη των προηγουμένων, ίσως και των επομένων... Κι ας τον κρέμασε στα μανταλάκια ο επικεφαλής του ΟΔΔΗΧ - άτομο της δικής του επιλογής και εμπιστοσύνης...

Στους κύκλους του «Λουκανίδη», τώρα τελευταία έτυχε να ακούσουν για το Μνημόνιο και, μάλιστα, μόνο για το δεύτερο...

Δεν ήταν η Κατσέλη και ο Καστανίδης πρωτοκλασάτοι υπουργοί του Παπανδρέου. Δεν ψήφισαν το Μνημόνιο, ούτε εφάρμοσαν το Μνημόνιο ούτε υπηρέτησαν το Μνημόνιο - έστω και με περιορισμένη επιτυχία...

Δεν ήταν η Λούκα υπεύθυνη της οικονομικής πολιτικής του ΠΑΣΟΚ, δεν λανσάρισε εκείνη την προεκλογική θεωρία ότι «λεφτά υπάρχουν», ούτε κουβέντιασε πρώτη το ενδεχόμενο προσφυγής στο ΔΝΤ.

Και ο Καστανίδης διαφωνούσε ενδεχομένως στα Υπουργικά Συμβούλια που μετείχε αλλά συνέχιζε να μετέχει αδιαλείπτως - τουλάχιστον έως ότου ανακαλύψει την ιδέα του δημοψηφίσματος και πάψουν να μετέχουν όλοι μαζί...

Ο Βενιζέλος, από την πλευρά του, ειδικεύεται μόνο στο θαύμα του PSI. «Το οποίο κ.λπ., κ.λπ...».

Αντιθέτως δεν έχει ακούσει τίποτα για τις διπλές και τριπλές έκτακτες εισφορές, το χαράτσι της ΔΕΗ στα ακίνητα, τους πρόσθετους φόρους, την εξαπάτηση των ομολογιούχων, την επιδρομή στα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων.

Και κανείς από τους προαναφερθέντες δεν έχει καμία ομολογημένη σχέση με την ύφεση, την ανεργία, την περικοπή των μισθών και των συντάξεων, τη διάλυση της αγοράς εργασίας, την κατάρρευση των εισοδημάτων.

Η δυστυχία των ανθρώπων και η αποσύνθεση του τόπου ήταν εκτός των αρμοδιοτήτων τους. Και η εφιαλτική προοπτική μιας Ελλάδας που προορίζεται από τους συνομιλητές τους να γίνει μια φτωχότερη Βουλγαρία δεν δείχνει να απασχολεί κανέναν ιδιαίτερα.

Μιλώντας χθες ο Βενιζέλος είπε ότι χρειάζονται δυο πράγματα: αλήθεια και σχέδιο. Πολύ σωστά. Περιμένω να ακούσω την αλήθεια. Και να δω το σχέδιο.

Εως τότε, όμως, δεν μπορώ να μη θυμηθώ την απορία του παλαιού Καραμανλή, ο οποίος είχε κάποτε αναρωτηθεί (το 1963, αν δεν απατώμαι): Ποιος κυβερνάει επιτέλους αυτόν τον τόπο;

Υποψιάζομαι πως αν ζούσε σήμερα θα είχε κάθε λόγο να αναρωτηθεί: Καλά, και ποιος κυβερνούσε επί δυόμισι χρόνια αυτόν τον τόπο;

Η απάντηση είναι προφανής και προκύπτει σαφώς από τα συμφραζόμενα: δεν τον κυβερνούσε κανείς!

Μια απάντηση η οποία είναι όχι μόνο προφανής αλλά (όπως αποδεικνύεται) και απολύτως ορθή. Ανέκαθεν είχα την υποψία ότι επί δυόμισι χρόνια η Ελλάδα βολόδερνε ακυβέρνητη!