Οταν πρυτανεύει η παρανομία

Tου Πασχου Μανδραβελη

Στις χώρες που δεν έχουν καταρρεύσει -δεν είναι, δηλαδή, κάτι σαν τη Σομαλία- η τήρηση των νόμων επαφίεται στις αρμόδιες αρχές. Αυτό τουλάχιστον προβλέπει το «κοινωνικό συμβόλαιο». Οι άνθρωποι παραχωρούν μέρος της ελευθερίας τους στο συντεταγμένο κράτος με αντάλλαγμα την ασφάλειά τους. Διά της δημοκρατικής διαδικασίας ψηφίζουν νόμους και απαιτούν από την Πολιτεία την εφαρμογή τους. Οταν κάποιος παρανομεί καλούν την αστυνομία, η οποία οφείλει να παραπέμψει τον παραβάτη στη Δικαιοσύνη.

Αυτά -και πολλά περισσότερα πρέπει να τα γνωρίζουν οι συγκλητικοί του Αριστοτελείου Πανεπιστήμιου Θεσσαλονίκης (ΑΠΘ). Είναι καθηγητές ΑΕΙ και οι πανεπιστημιακοί -κατά κανόνα- γράμματα γνωρίζουν ή κάποια εμπειρία θα έχουν από ξένα πανεπιστήμια. Γι’ αυτό προξενεί εντύπωση η ανακοίνωση της Συγκλήτου του ΑΠΘ για την τρίτη κατά σειρά παρεμπόδιση των εκλογών από μειοψηφικές ομάδες φοιτητών. «Η Σύγκλητος του ΑΠΘ», γράφει το κείμενο της απόφασης, «επισημαίνει ότι μια αστυνομική παρέμβαση στις περιπτώσεις αυτές, θεμιτή κατά τον ισχύοντα νόμο, θα αποτελούσε πάντως επικίνδυνο εγχείρημα, αφού μπορεί να επιφέρει δυσανάλογα βαρύτερες συνέπειες και να οδηγήσει σε μακροπρόθεσμο τραυματισμό της ακαδημαϊκής ειρήνης». Με λίγα λόγια, το ανώτατο όργανο ενός πανεπιστημίου λέει ότι στην παραβίαση των νόμων η πολιτεία οφείλει να μείνει αδρανής μην τυχόν διαταραχθεί η «ακαδημαϊκή ειρήνη». Κατ’ επέκταση θα διδάσκουν στα παιδιά μας ότι αν μπει σπίτι κάποιος ληστής, δεν πρέπει να καλέσουν την αστυνομία μην τυχόν και «τραυματιστεί η οικογενειακή ειρήνη».
Σε δεύτερο ψήφισμα, που υπογράφουν ο πρύτανης κ. Ιωάννης Α. Μυλόπουλος και οι αντιπρυτάνεις Ιωάννης Δ. Παντής, Δέσπω Αθ. Λιάλιου, Σοφία Α. Κουίδου-Ανδρέου, καταγγέλλουν την Εισαγγελία Πρωτοδικών Θεσσαλονίκης ότι «η δίωξη συνδικαλιστών, καθηγητών, εργαζομένων, φοιτητών, και μάλιστα με ατεκμηρίωτες καταγγελίες, συνιστά πλήγμα των ακαδημαϊκών και δημοκρατικών ελευθεριών». Είπαμε: πρυτάνεις είναι, και οι ακαδημαϊκοί -κατά κανόνα- ξέρουν δυο γράμματα παραπάνω. Αλλά πώς κατέληξαν στο πι και φι στο «ατεκμηρίωτο των καταγγελιών»; Κάνουν ταχύτερα την έρευνα από τους εισαγγελείς ή απλώς λειτουργούν ως υποστηρικτικός μηχανισμός των «ερυθρών χουλιγκάνων» ώστε οι τελευταίοι να παραβιάζουν τον νόμο και να εμποδίζουν τις εκλογές;
Η ειρωνεία της Συγκλήτου συμπληρώνεται από τη δήλωση του πρύτανη του ΑΠΘ, ο οποίος διαπίστωσε ότι «χάθηκε πολύτιμος χρόνος» χωρίς να συμπληρώνει ότι αυτό έγινε εξαιτίας της αντίδρασης του ιδίου και της συντεχνίας των πρυτάνεων που κάνουν ό, τι μπορούν για να συντηρήσουν το φέουδό τους. Ο κ. Ιωάννης Α. Μυλόπουλος δηλώνει επίσης ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια πρέπει «να επιτελέσουν το ύψιστο έργο της παραγωγής και της μετάδοσης της επιστημονικής γνώσης». Γνωρίζει εξ ιδίων την αποτελεσματικότητα των ημετέρων ΑΕΙ «στη μετάδοση της επιστημονικής γνώσης». Σύμφωνα με το βιογραφικό του, πήρε πτυχίο, έκανε διδακτορικό, ανέβηκε όλες τις ακαδημαϊκές βαθμίδες κι έγινε πρύτανης· όλα μέσα στο ίδιο πανεπιστήμιο. Μπορεί ξένο ΑΕΙ να δείξει τέτοια αποτελεσματικότητα; Μάλλον όχι και γι’ αυτό πρέπει να γυρίσουμε γρήγορα στο παλαιό καθεστώς. Μη χαθεί κι άλλος χρόνος...